ติก–, ติกะ หมายถึง [ติกะ–] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).
[–หฺรัง] น. เรือนแก้ว. (ช.).
ก. ทักไว้, ท้วงไว้.
(โบ) ก. ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.
(ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ก. ขยับเขยื้อน, ไหว.
น. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ดู ตุ่น ๑.
ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.